'Een bewoner die ik nog niet kende, Rita, kwam binnen. Ik nodigde haar uit voor de stoel links naast me en ze kwam zitten. Rita heeft een hoge, actieve energie. Ze legde me ook meteen uit dat ze altijd een beetje friemelde. Goedgemutst, een tijdje gewoon aankijkend wat ik aan het doen was met mijn stem. Toen: ‘Zo, en wat is dit wat we hier doen?’ Rita was heel verbaal, maar ik had het idee dat ze mijn antwoorden altijd verstond. Ik begreep dat ze onderwijzeres is geweest en kreeg het idee dat het haar onzeker maakte dat er geen duidelijk kader was. Maar ook dat ontspande na een tijdje. Op een gegeven moment, nadat ze ons een hele tijd had gadegeslagen, liet ze me iets zien: de wangen opblazen en die dan met twee vingers indrukken om een plop-geluid te veroorzaken. ‘Dat deed ik toen met de kinderen.’ Ik pakte het meteen op en het paste goed in de muziek. Jelle pikte het ook op en er kwam een ritmische climax met mond/plop geluiden die even duurde, en waar ook andere bewoners aan meededen. Veel vrolijkheid, een mooie climax en een prachtige stilte die erop volgde waar ook even iedereen écht naar ging luisteren, voordat Willeke het doorbrak door te grappen ‘De dominee loopt langs’.'

'Waar Stem&Luister voor mij over gaat? De verbinding tussen de zangers. Het plezier van de aandacht en het contact maken. De concentratie samen.'

'Wat mij goed bij is gebleven, is toen ik, tijdens het zingen in de hal, naar een man ging die zat te wachten. Hij gaf aan dat hij het fijn vond dat ik zo vrolijk aan het zingen was, maar wilde niet meedoen. Toen ik in gesprek met hem raakte gaf hij aan dat hij boos was en geen zin had om bij al die oude mensen te zijn. Een tijdje later zag ik hem toch naar binnen schuifelen en zich bij een groep mensen voegen om ons van daaruit gade te slaan. Ergens was er toch iets dat hem daartoe heeft gebracht en ik ga er maar vanuit dat de samenzang een aanleiding is geweest.'